our wedding

Merhaba canım okur:)

Benim miniğim gelin oldu. Bunu sizlerle paylaşmak için geç kaldığımın farkındayım ama gerçek masal günümüzden gerçek hayata yeni yeni geçebiliyorum:) 

Hayatımdaki en güzel ve en mutlu  bir o kadarda hüzünlü günü... Çünkü  ben eve gittiğimde artık bana kapıyı açan Esra olmayacak ama benim için misafir de olmayacak. Bunlar çok karışık çok farklı duygularmış anlatması yazması çok zormuş. 

Düğünümüze kısa bir yolculuğa çıkalım sizlerle...

Kına günümüzden bahsedeyim öncelikle;

Hani öyle çok duygusal falan olup her şeye ağlayan tiplerden olmadım ben. Ağlanacak olaylarda 'aman ne varmış bunda' diye çok rahat konuşurum:) Yine öyle olacağımı düşünüp saçımı başımı oooh yaptırdım gittim kınaya... Bide ne göreyim dans etmeye başlayan bir kız bir erkek ve ağlayan bir adet ben :))) meğersem açılışı yapmışım bile... ama gelin kız ağlamak bilmedi :P şaka şaka kına şarkımız gayet oynak bişeydi:)) 

Hangi fotoğrafları eklesem diye düşüne düşüne kına gecemizi kapatıp düğün günümüze geliyoruz... a söylemeden geçemeyeceğim, bir Gözde düşünün fotoğraf aşığı ve kardeşinin her anını dolu dolu onunla yaşamak isteyen ve bir kuaför düşünün Gözde'yi fotoğraf çekimlerine yetiştiremeyen:/ yaa dostlar orada olmasam ben de inanamam bu duruma ama öyle oldu :(

Bizim için en zor an bu oldu desek yeridir. Herkesin kardeşi kendine değerlidir. Ama benim için kardeş çok kutsaldır, herkesin kardeşi olmalı bence insan büyüdükçe bunu daha iyi anlıyor...

Hiç birimiz hiç birimizi birbirimizden ayırmadan karşılıksız severiz, konuşmadan birbirimizi anlarız vs vs böyle çok duygusallaşmaya gerek yok annem bu yavrucakları iyi ki doğurup kardeş yapmış bana, şimdi fotoğraflarımıza dönelim gençler ^_^

Ailemiz genişliyor...